اوترنت طرح کمپانی با همین نام برای در اختیار گذاشتن اینترنت در سطح جهان و برای تمام افراد است. در این پروژه از انواع ماهوارهها در نزدیکترین و دورترین مدار کرهی زمین استفاده خواهد شد. پروتکلهای مورد استفاده توسط این پروژه برای ارسال دادهها به زمین شامل Datacasting و UDP یا User Datagram Protocols خواهد بود.
در روش Datacasting دادهها در قالب امواج رادیویی در یک محدودهی گسترده منتشر میشوند. UDP نیز همچون TCP پروتکلی برای ارسال دادهها است که استاندارد آن در دهه ی ۸۰ میلادی ایجاد شده است. برخلاف پروتکل TCP که در زمان ارسال اطلاعات باید گیرنده پیامی را مبنی بر دریافت دادهها ارسال کند، در UDP نیازی به دریافت تایید دریافت اطلاعات از سوی گیرنده نیست. در واقع در روش UDP دادهها فارغ از این مساله که گیرنده میتواند آنها را دریافت کند یا خیر، ارسال میشوند. برای مثال میتوان به ارسال امواج رادیو و تلویزیونی اشاره کرد که امواج به صورت یکسویه منتشر میشوند و فرستنده نیاز به اطلاعاتی در خصوص دریافت یا عدم دریافت آن از سوی گیرنده ندارد. در این روش تضمینی برای دریافت امواج از سوی گیرنده وجود دارد و ایستگاههای فرستنده بدون توجه به امکان دریافت امواج، به کار خود ادامه میدهند.
ماهیت اوترنت همان روش ارتباط آنالوگ مدرن است که از ارسال امواج رادیویی در سطح گسترده بهره می برد. سیگنال از یک منبع واحد نظیر یک آنتن رادیویی منتشر میشود که در این مورد خاص میتوان آن را دفتر مرکزی اوترنت در نیویورک خواند. امواج ارسال شده در طول موجهای متفاوتی منتشر میشوند تا آنکه یک دریافت کننده بتواند آنها را دریافت کرده و مورد استفاده قرار دهد. در حالت معمول روش دریافت این امواج استفاده از دیشهای ۲۰ اینچی موسوم به گوش خرگوش (Rabbit Ear) است که با استفاده از آن کاربر از طریق تغییر فرکانس رسیور، میتواند انواع دادهها در طول موجهای مختلف را دریافت کند.
در مورد شبکهی اوترنت، تنها به ایستگاههای زمینی بسنده نشده و اوترنت امواج را به سمت شبکهای از ماهوارههای موجود در مدار زمان ارسال خواهد کرد تا این ماهوارهها دوباره امواج را به سمت دریافتکنندگان منتشر کند. رسیورهای مورد نظر که امواج ماهوارهای را دریافت خواهند کرد، همچون یک هاتاسپات بی سیم عمل کرده و با دریافت امواج، آنها را از طریق شبکهی بیسیم در اختیار پیسیها و گجتهای موبایلی که در اطراف وجود دارند، قرار خواهند داد. با توجه به اینکه ارتباط در این سیستم بصورت یکطرفه برقرار شده و نیازی به اطمینان از دریافت شدن اطلاعات از سوی کاربر نهایی نیست، از اینرو پهنای باند کمتری اشغال شده و در نتیجه هزینهی تمام شده نیز بسیار کاهش خواهد یافت.
کتابخانه عمومی بشری
آرشیو مرکزی اوترنت شامل بیش از ۵۰۰۰ مقاله ویکیپدیا، پروژهی گوتنبرگ و مجموعهی کتابها با کپی رایت رایگان خواهد بود
در مورد قابلیت دسترسی به اطلاعات، اوترنت پروژهای را آغاز کرده که خود آن را آشیو مرکزی خوانده و در آن میتوان اطلاعاتی را که از ۵٫۰۰۰ مقاله ویکیپدیا، پروژهی گوتنبرگ و مجموعهی کتابهای رایگان با کپی رایت آزاد است، مشاهده کرد. البته این مجموعه باید تغییرات و بهبودهایی را به خود ببیند که از جملهی آن میتوان به روش رایگیری از کاربران برای انتشار دادههای مربوط با منابع مختلف اشاره کرد. برای مثال در آیندهی نزدیک کاربران در مورد اینکه چه دادههایی توسط این شبکه منتشر شود، رای خواهند داد و اوترنت نیز براین اساس تصمیم به انتشار اطلاعات خواهد گرفت.
با توجه به اینکه دادهها در اوترنت به صورت یک سویه منتشر میشوند، سانسور و جلوگیری از انتشار این دادهها نیز به مراتب سختتر خواهد بود. هدف اوترنت از پیادهسازی این پروژه در اختیار گذاشتن منابع آموزشی و اطلاعاتی بصورت رایگان در اختیار تمام افرادی است که به اینترنت دسترسی ندارند.
اوترنت کار انتشار اطلاعات را از آگوست ۲۰۱۵ آغاز کرده است. این کمپانی در حال حاضر از طریق یک ماهوارهی مستقر در دورترین مدار زمین و اجارهی پهنای باند ۲۰۰ مگابایتی، دادههای خود را در آمریکای شمالی و بخشهایی از اروپای غربی منتشر میکند. در صورتی که کمپین جمعآوری این کمپانی در ایندیگوگو (IndieGoGo) به نتیجه برسد، اوترنت میزان پهنای باند خود را در آیندهی نزدیک به ۱۰۰ گیگابایت افزایش خواهد داد.
یکی دیگر از کاربردهای این سیستم، انشار پیامها در زمان اضطرار به جای دادههای روزمره است. این پیامها را میتوان در دورههای زمانی مشخص با تکرار منتشر کرد.
@Ktayebi